Kiedy wyrób ceramiczny może być produktem niebezpiecznym | Co do zasady

Ustawodawstwo unijne niezwykle szczegółowo reguluje warunki, jakie muszą spełniać wyroby i materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością. Wymagania dla wyrobów ceramicznych określa Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 15 stycznia 2008 r., które ustanawia m.in. dopuszczalne limity zawartości ołowiu i kadmu w takich wyrobach. Rozporządzenie określa ponadto metody analityczne, jakie należy stosować, aby uzyskać wyniki zarówno miarodajne, jak i respektowane przez organy kontroli.

Obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa poprzez utrzymanie określonej jakości wyrobów ceramicznych obciąża w pierwszym rzędzie producenta. Producent z siedzibą w UE, a także importer, który wwozi wyroby na teren UE, są zobowiązani posiadać i udostępniać na żądanie organów kontroli dokumentację dowodzącą, że wyrób spełnia właściwe wymagania. Dokumentację tę stanowią: wyniki badań analitycznych, dane o warunkach badania oraz informacja o nazwie i adresie laboratorium, w którym badanie przeprowadzono.

Ponadto producent lub dystrybutor zobowiązany jest wydać i dołączyć do produktu pisemną deklarację zawierającą: oświadczenie, że wyrób jest zgodny z przepisami UE o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, nazwę i adres producenta gotowego wyrobu ceramicznego lub importera, który wwozi wyrób do UE, nazwę wyrobu ceramicznego oraz datę wydania deklaracji.

Pisemna deklaracja winna być załączona do każdego indywidualnego produktu, na każdym etapie jego wprowadzania do obrotu, zarówno hurtowym, jak i detalicznym. A zatem także na uczestnikach dalszych szczebli obrotu spoczywa sformalizowany obowiązek dbałości o bezpieczeństwo produktu. Aby zapewnić spełnienie tego obowiązku, winni oni żądać stosownej dokumentacji od własnych dostawców.

Sylwia Paszek